#ANARTWORKADAY

Tja, ik heb denk ik de smaak van de Romantiek en het Neoclassicisme goed te pakken want het is vandaag weer tijd voor een relatief dramatisch schilderij. Ze zijn ook gewoon zo mooi en imposant!

Het verhaal van vandaag centreert zich rond de Assyrische koning Sardanapalus uit de zevende eeuw voor Christus. Het was een genotzuchtige man, hij was onvoorstelbaar rijk, woonde in een groot kasteel, had meerdere vrouwen, en feestte er op los. Echter, zijn leger werd door de Meden versagen bij Nineve en de vijand wilde zijn kasteel verbranden. Voordat hij besloot zichzelf van het leven te beroven, liever dat dan gevangen genomen worden I guess…, gaf hij opdracht zijn belangrijkste bezittingen te vernietigen en zijn vrouwen te vermoorden. Oh, niet alleen zijn vrouwen trouwens, ook zijn huisdieren, paarden en zijn pages. Zijn hele hofhouding eigenlijk. Gezellige man! If he goes down, all go down with him.

Dit schilderij, gemaakt door Eugène Delacroix (1798-1863) tussen 1827 en 1928 is gebaseerd op de gelijknamige tragedie van Lord Byron, geschreven in 1821. Het rode bed vormt het centrum van het schilderij. De man op het bed lijkt relatief kalm te staren naar de chaos om hem heen. Hij is gekleed in witte kleding en heeft een aantal fraaie versieringen om zijn nek en op zijn hoofd. Er ligt een dode vrouw aan zijn voeten, zij is slechts één van de vijf vermoorde vrouwen. Allen lijken overgeleverd te zijn aan de brutaliteit van de mannen in de ruimte. Daarnaast worden er een aantal mensen neergestoken, en probeert een man een paard om te leggen. Overal op de vloer liggen kostbaarheden verspreid. Kortom, het hele schilderij krioelt.

Het doek is sterk asymmetrisch opgebouwd wat het zeer dynamisch maakt. Het tafereel is chaotisch en gewelddadig wat niet alleen te zien is in de personen en hun handelingen, maar ook door de overdaad aan de kleur rood (die vaak met agressie wordt geassocieerd). De vlotte penseelstreken die Delacroix gebruikte, alsmede de relatief dikke en pasteuze verf, zorgen ervoor dat onze ogen razendsnel over het doek heen bewegen, op zoek naar alle details en alle actie.
Toch is er ook een bepaald evenwicht (en dit is waarom ik Delaxroix zo’n baas vind!). De drukte op de linkerkant van het werk wordt gecompenseerd met een donker en leeg vlak aan de rechterzijde. De voorste figuren bevinden zich allemaal op ongeveer dezelfde hoogte en er zijn nog steeds duidelijke lijnen en diagonalen te ontwaren in het schilderij.Fun fact: er is één vrouw (in het midden) die onze kant (uit het schilderij) uit kijkt. De rest is bezig met hun desastreuze lot: overgeleverd worden aan de dood.