Your life’s a nanosecond; if you have contribution to make, then make it. Don’t bitch about it, just do it
Toen ik nog bij het Kröller-Müller Museum werkte, probeerde ik dagelijks een wandeling door de prachtige beeldentuin te maken. Een van mijn favoriete werken daar is Spin out, for Robert Smithson uit 1972. Ik kan nog steeds niet goed uitleggen waarom ik de werken van Richard Serra zo mooi en inspirerend vind. Misschien is het de sereniteit van de ruimte of de perfecte samenhang van kunst en ruimtelijkheid die mij zo aanspreekt. Een aantal weken geleden liep ik weer in de hoek van de beeldentuin waar Richard Serra begin jaren ’70 zelf de locatie voor zijn ‘site specific’ kunstwerk uitzocht en weer greep het werk mij aan.
Spin Out, for Robert Smithson (1972-73) ligt wat afgelegen in de beeldentuin, namelijk aan de rand van de Franse Berg, in een lager gelegen gebied dat door bebossing en door duinen wordt omgeven. In het “dal” zijn drie stalen platen neergezet die alle drie dezelfde afmetingen hebben, namelijk twaalf meter lang, één meter en twintig centimeter hoog en vier centimeter dik, en die op ongeveer dezelfde afstand van elkaar af staan. De platen zijn enorm zwaar maar toch lijken ze natuurlijk te zijn ontstaan door de ruimtelijkheid van de omgeving waarin ze gesitueerd zijn. Er is een lege ruimte tussen de drie platen precies waar de toeschouwer in het midden staat. Echter, de verschillende elementen delen geen gemeenschappelijk middenpunt, ze staan niet concentrisch, en dus lijkt het alsof er in het dal een dynamiek is ontstaan, in de vorm van een ronddraaiende beweging, een spin out. Het staal en de ruimte, het object en de leegte, worden één geheel.
De uitvoering van het werk overzag Serra zelf ter plekke. Ook maakte hij na afloop en na de voltooiing van Spin out (1972-73) een reeks grote tekeningen. Het werk is gemaakt voor Robert Smithson, zoals in de titel duidelijk wordt, die in september bij een vliegtuigongeluk om het leven kwam, en vooral bekendheid had gekregen vanwege zijn land art kunstwerken zoals Broken Circle (1971) of Spiral Jetty waar ik al eerder een #anartworkaday over schreef.
